Bijna 60 jaar geleden begon de eenvoudige man, Ingvar Kamprad uit het Zweedse Småland een eigen postorder bedrijfje. In 1943 liet hij de naam Ikéa registreren: de I en de K van zijn eigen initialen, de eerste letter van de naam van de familieboerderij Elmtaryd, en de letter A van Aggunaryd, het dorp waar hij opgroeide.

Kamprad verkocht in die eerste jaren een beperkt maar gevarieerd assortiment goederen, zoals nylons, kleding, balpennen en meubels. Al snel bleek juist zijn goedkope meubels een doorslaand succes.

In 1953 krijgt Älmhult de eerste IKEA-vestiging en de rest van het land volgt in hoog tempo. In 1972 maakt Zwitserland als eerste buiten Scandinavië kennis met het blauwgele woonwarenhuis, de eerste Nederlandse IKEA-vestiging in Sliedrecht gaat zeven jaar later open (Volkskrant 13-09-1997).

Het postorderbedrijf veranderde in 1953 in een winkelbedrijf. Kamprad liet een ronde winkel neerzetten waar de klanten eerst naar boven moesten gaan om in een cirkel af te dalen. Het ontwerp was geïnspireerd op het Guggenheim Museum van Frank Lloyd Wright in New York. Hoewel IKEA al lang niet meer ronde winkels laat bouwen, moet je als klant nog altijd naar de bovenste verdieping om van daar uit via een voorgeschreven pad beneden te eindigen bij het magazijn en de kassa's. Deze gedachte is ook in de huidige inrichting van Ikea te vinden (zie concept)(Trouw, 1999).

Kamprad een tafeltje had bedacht met de naam L"vet. Het was het eerste zelfbouwproduct van Ikea en werd als handig klein pakket opgestuurd. Het straalde toen al de filosofie uit die Ikea nu nog uitdraagt: een no nonsense produkt dat er goed, compact en degelijk uitziet en een lage prijs heeft (Holtzer, 1999).